شما برنده هشتاد و شش هزار و چهار صد سکه طلا، جایزه روزانه شده اید؟

تصور کن برنده یک مسابقه شدی و جایزه ات اینه که بانک هر روز صبح یک حساب برات باز می کنه و توش هشتاد و شش هزار و چهار صد دلار پول می گذاره.

ولی دو تا شرط داره...

یکی اینکه همه پول رو باید تا شب خرج کنی، وگرنه هر چی اضافه بیاد ازت پس می گیرند. نمی تونی تقلب کنی و یا اضافۀ پول رو به حساب دیگه ای منتقل کنی. هر روز صبح بانک برات یک حساب جدید با همون موجودی باز می کنه.

شرط بعدی اینه که بانک می تونه هر وقت بخواد بدون اطلاع قبلی حسابو ببنده و بگه جایزه تموم شد.

حالا بگو چه طوری عمل می کنی؟

زمان زیادی برای پاسخ به این سوال نیاز ندارید ...

همه ما این حساب جادویی رو در اختیار داریم ؛ "زمان". این حساب با ثانیه ها پر می شه. هر روز که از خواب بیدار می شیم، هشتاد و شش هزار و چهار صد ثانیه به ما جایزه میدن و شب که می خوابیم مقداری رو که مصرف نکردیم نمی تونیم به روز بعد منتقل کنیم. لحظه هایی که زندگی نکردیم از دستمون رفته. دیروز ناپدید شده. هر روز صبح جادو می شه و هشتاد و شش هزار و چهار صد ثانیه به ما می دن. یادت باشه که من و تو فعلا از این نعمت برخورداریم ولی بانک می تونه هر وقت بخواد حسابو بدون اطلاع قبلی ببنده. ما به جای استفاده از موجودیمون نشستیم بحث و جدل می کنیم و غصه می خوریم. بیا از زمانی که برامون باقی مونده لذت ببریم.

دکتر علی شریعتی انسان ها را به چهار دسته تقسیم می کند:

1-     آنانی که وقتی هستند، هستند وقتی که نیستند هم نیستند. عمده آدم ها حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم  می شوند. بنابر این اینان تنها هویت جسمی دارند.

2-   آنانی که  وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند مردگانی متحرک در جهان.خودفروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته اند. بی شخصیت اند و بی اعتبار. هرگز به چشم نمی آیند. مرده و زنده شان یک است.

3- آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند آدم های معتبر و با شخصیت.کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودشان هم تاثیرشان را می گذارند.کسانی که همواره به خاطر ما می مانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

4-  آنانی که وقتی هستند نیستند. وقتی که نیستند هستند. شگفت انگیز ترین آدمها. در زمان بودنشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی توانیم حضورشان را دریابیم . اما وقتی که از پیش ما می روند نرم نرم آهسته آهسته درک می کنیم. باز میشناسیم. می فهمیم که آنان چه بودند چه می گفتند وچه می خواستند. ما همیشه عاشق این آدم ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان .اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم قفل بر زبانمان می زنند. اختیار از ما سلب می شود.سکوت می کنیم و غرق در حضور آنان مست می شویم ودرست در زمانی که می روند یادمان می آید که چه حرف ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد این ها در زندگی هرکدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

حالا فکر می کنین شما جزء کدوم دسته هستید؟

     شاید اینجا جاش نباشه، اما خیلی دوست دارم اینو بگم که پدرم جزء دسته چهارم بود...چقدر افسوس نبودنش رو می خورم...خدا رحمت کنه همۀ باباهای خوب دنیا رو که دیگه روی ماهشونو نمی بینیم........

حرمت عــــــمر

انسانهای خدا ترس و مومن که به حقوق دیگران تجاوز نمی کنند، ممکن نیست ده شاهی از مال کسی رابخورند و تلف کنند و اگر احیاناً مال دیگری را تلف کردند، از مال خودشان جبران می کنند، ولی همین اشخاص که اینقدر برای مال دیگران حرمت و حقوق قائل اند، برای عمر دیگران حرمت و حقی قائل نیستند؛ به خودشان اجازه می دهند به هر بهانه ای وقت دیگران را تلف کنند، برای مثال خلف وعده می کنند. همه اینها دلیل آن است که ما به معنای کلام رسول خدا توجه نداریم. ایشان می فرمایند: حرمت عمر و زمان بالاتر از حرمت مال است. اگر مال کسی را تلف کنیم می توانیم از مال خودمان جبران کنیم ولی آیا اگر وقت دیگران را تلف کنیم می توانیم مقداری از عمر خود را به او بدهیم ؟ ؟ ؟

جای تاسف است که در نظر بسیاری از مردم چیزی از وقت و زمان و این رشته طولانی ارزان که نامش عمر است بی قیمت تر و بی ارزش تر وجود ندارد...

به عمرت بیشتر بخل بورز تا به مالت!...

حرمت عــــــمر

..............